Mumla Aranır Hale Gelen “İyilik”

Farkında mısınız iyiliği ne kadar özler olmuşuz! Birkaç gün önce bir video paylaşılmaya başladı sosyal medyada. Mendil satarak ekmeğini çıkartmaya çalışan bir kardeşimizin samimi bir konuşması. Bu video sonrasında kardeşimize destekler yağmaya başladı.

Biz o günden bugüne videoyu ve yapılan iyilikleri konuşuyoruz. Peki neden? Çünkü iyilik çok az artık çevremizde. Yakaladığımızda konuşma ihtiyacı hissediyoruz. Sadece bireyselleştiğimizin ve çevremizle ilgilenmez hale geldiğimizin göstergesidir bu. İyiliği mumla arıyoruz.

Bizim tarihimiz, kültürümüz böyle mi halbuki? Vakıf kavramı bu topraklarda ilk olarak hangi amaçlar ortaya çıktı? Tarihimizde ihtiyacı olanların tespit edilip her gün kapısına ekmek bırakıldığı örneklerini duyarak büyümedik mi biz? Herkes komşusuna elinden geldiğince destek olmadı mı zamanında? Bırakın komşumuzun ihtiyaçlı olmasını yemek pişirdiğinde koktu diye komşularına dağıtan bir kültürün mensuplarıyız biz.

Ne kaybettik de bu hale geldik? Neden iyiliği mumla arar ve cımbızla çeker olduk? Bütün siyasi, dini ve felsefi tartışmaları bir yana koyarak kaybettiğimiz değerleri düşünme zamanı gelmedi mi? Kim bilir belki refah seviyemizin ilerlemesi, ayrılıkların bitmesi için atılacak ilk adım belki de bu…